Ze vond ze onderaan de dijk op een Waddeneiland, drie veertjes van een Wulp. Toen ze mijn linoleumsnede “de Veer van de Parelhoen” zag vroeg ze of ik iets met haar veertjes kon doen. Ze lagen een tijdlang op mijn bureau, totdat de tijd en het idee er waren. Nu hangt er een exemplaar in haar huis in Zwitserland.
